کارآفرینی اجتماعی، نیاز همه کشورها
بسم الله الرحمن الرحیم
شاید تصور کنیم که مفهوم کارآفرینی اجتماعی و اشکال مختلف آن یعنی سازمان های خیریه نوآور، کسب و کارهای اجتماعی و بنگاه های اجتماعی در کشورهای فقیر یا در حال توسعه موضوعیت دارند زیرا این کشورها هستند که با مسائل و مشکلات اجتماعی فراوانی دست و پنجه نرم می کنند. گرچه ممکن است مسائل اجتماعی، بهداشتی، زیست محیطی و اقتصادی در کشورهای فقیر و در حال توسعه نسبت به کشورهای توسعه یافته بیشتر باشد و نیاز به کارآفرینی اجتماعی در این کشورها بیشتر احساس شود ولی این موضوع، کشورهای پیشرفته را از امثال این اقدامات، بی نیاز نمی کند. حتی اگر فرض کنیم کشوری در دنیا وجود دارد که نظام های موجود در آن به گونه فعالیت می کنند که تمامی مسائل این کشور را برطرف کرده اند و هیچ مشکلی در این کشور وجود ندارد؛ در این صورت آیا می توان ادعا کرد که آن کشور نیاز به کارآفرینان اجتماعی ندارد؟
به نظر می رسد خیر. جالب است بدانیم نخستین بار بیل درایتون، بنیانگذار آشوکا، واژه کارآفرینی اجتماعی را به کار برد او با تاسیس آشوکا تلاش می کند اقداماتی از این دست را در نقاط مختلف دنیا حمایت کند و گسترش دهد. بیل درایتون در آمریکا زندگی می کند، کشوری که به گمان بسیاری ار افراد مشکلات اجتماعی و اقتصادی کمتری نسبت به بسیاری از کشورهای دیگر دارد. چرا بیل درایتون این مفهوم را معرفی می کند و بر چه جنبه ای از آن تاکید می کند و چرا برای توسعه و ترویج آن در کشورهای مختلف دنیا تلاش می کند؟ زیرا او باور دارد که کارآفرینی اجتماعی، راه حل مناسبی برای برطرف کردن مشکلات دنیای امروز است. او کارآفرینی اجتماعی را اتخاذ رویکردهای نوآورانه برای برطرف کردن مشکلات اجتماعی تعریف می کند و بر جنبه نوآوری در اقدامات کارآفرینانه اجتماعی تاکید بسیار دارد او معتقد است که کارآفرینی اجتماعی می تواند از طریق نوآوری، اوضاع کشورهایی را که مشکلات کمتری نسبت به کشورهای فقیر دارند نیز بهبود بخشد. اگر نوآوری با هدف بهبود وضعیت موجود، صورت می پذیرد و انتهایی برای نوآوری متصور نیستیم بنابراین کارآفرینی اجتماعی مورد نیاز همه کشورها حتی کشور خیالی ای که هیچ مشکلی ندارد، می باشد؛ زیرا کارآفرینی اجتماعی عملکرد و کارآیی نظام های موجود در این کشورها را که موفق شده اند مشکلات اجتماعی خود را برطرف کنند نیز ارتقا می دهد و وضعیت آن کشور را بهبود می بخشد.
