پایان نامه ات را قورت بده!!!
چندی است که درگیر و دار انجام پایان‌نامه کارشناسی ارشد خود هستم و بر خلاف خیلی از هم‌دوره‌ای‌هایم که آموزش – محور کردند و خود را از شر انجام پایان‌نامه‌ای به درد نخور! به تعبیر خیلی‌ها رها کردند و علیرغم توصیه‌های بسیار دوستان خیرخواهم، پا در کفش انجام پایان‌نامه‌ای تحول‌آفرین کردم چون از واقعیت‌های غالب بر سیستم تحصیلات تکمیلی بی‌خبر بودم.
در این نوشتار قصد ندارم مسائل و مشکلات عدیده نظام آموزش عالی و تحصیلات تکمیلی را نقد کنم بلکه از دردی سخن می‌گویم که رنج مشترک خودم و بسیاری از دوستانم است؛ انجام پایان‌نامه با هدف گرفتن مدرک نه حل مسئله و دردی واقعی
استثنائاتی وجود دارد اما عموم پژوهش‌های دانشگاهی در بخش پایان‌نامه به حل مسائل روز کشور نمی‌پردازد و مورد نیاز کشور نیست و از همین منظر، طالبی و هواخواهی ندارد که پیگیر انجام هر چه بهتر و سریع‌تر آن باشد.
تاکنون تصور می‌کردم که دانشجویان عموما بپیچان، پایان‌نامه را می‌پیچانند و پایان‌نامه‌شان مستحق هم‌نشینی خاک‌های کتابخانه‌هاست، ولی اخیرا متوجه شدم که بی‌تفاوتی اساتید و ارزشمند‌تر بودن وقتشان برای آنکه صرف این حوزه‌های بی‌اهمیت شود، دانشجویان علاقمند را هم به انفعال و سردی می‌کشاند و در آخرین دستاوردم متوجه شدم که موضوع از این هم حادتر است و علی‌الظاهر، خیلی از عقلاء و فضلاء پایان‌نامه را غول مرحله آخر اخذ مدرک می‌دانند که نباید با آن خیلی گلاویز شد و اگر با آن گلاویز نشوی، او هم کاری به کارت ندارد و مثل بچه آدم فارغ‌التحصیل می‌شوی و مدارج علمی را بدون علم‌آموزی، کسب می‌نمایی.
دانشجوهای بپیچان که نسخه‌شان پیچیده است اما دانشجوهای دغدغه‌مندمان را در هم نپیچانیم، به کارشان اهمیت بدهیم و تلاش و دغدغه‌شان را درست هدایت نماییم تا توان علمی کشور هدر نرود. بسی خوشحال شدم وقتی شنیدم جمعی از دوستانم دارند تلاش می‌کنند، دانشگاه را نهاد حل مسئله نمایند و تلاش‌های دانشجویان را در مسیر حل مسائل کشور هدایت نمایند.
در نوشتارهای بعدی، توضیحات بیشتری از این طرح نوآورانه برای ارتقای سیستم آموزش عالی و تحصیلات تکمیلی و استفاده از ظرفیت‌های فراوان آن برای حل مسائل کشور ارائه خواهم داد.
