مسئولیتی که سنگینی می کند

یک) 23 آبان، ما میزبان جمعی بودیم از فعالین توسعه محلی در ایران... همه بودند. حداقل همه چهره ها و گروه هایی که هرجا سخنی از طرح های توسعه روستایی است، نام ایشان یا گروه و تشکل شان بر سر زبان است. جمعی که قرار است ان شا الله بشوند «همیاران توسعه محلی» و ماهی یک بار دور هم جمع شوند و از هم یاد بگیرند و کمک کنند که فهم بهتری نسبت به مسائل و باید ها و نبایدهای توسعه محلی در ایران به دست آید.

در این روز به یادماندنی، نکته ای که خیلی در صحبت های برخی از حاضرین به چشم می خورد، امیدی بود که به تشکیل این جمع بسته بودند و خواسته ای از ما که حتی گاه التماس می شد که «تورو خدا، نگذارید این نشست ها متوقف بشه» و از ما می خواستند که به وعده مان برای استمرار این نشست ها و تشکیل این شورا عمل کنیم. می گفتند قبلا هم پیش آمده عمدتا در جاهای دولتی که تشکلها و فعالین توسعه را دور هم جمع کرده اند و وعده ای و بعد توقف پیگیری و از هم پاشیده شدن جمع و از بین رفتن امیدها و دوباره از نو.

دو) کارآفرینی اجتماعی، کسب و کار اجتماعی و نوآوری اجتماعی مفاهیم امید بخشی هستند. همه از ابزارها و روشهایی صحبت می کنند که قرار است به بهتر شدن مسائل اجتماعی کمک کنند. این امید بخشی را در هر دیدار تازه با تشکل، یا فعالی اجتماعی حس می کنیم. برخی هایشان اولین بار که ما را می بینند و از فعالیت ها و هدف هایمان خبردار می شوند، ابراز خوشحالی می کنند از اینکه چنین جمعی در دانشگاه شریف تشکیل شده و چنین هدف هایی را دنبال می کند. سخت نیست فهمیدن اینکه برخی ها واقعا چشم امید دارند به فعالیت های گروه های این چنینی در کشور. یک ماه و نیم پیش بود که سفری به قزوین داشتیم و با آقای محمد موسوی کارآفرین اجتماعی حوزه معلولین دیدار کردیم. در آن سفر، این امید و انتظار به زبان و نگاه از سوی آقای موسوی و سایر دست اندرکاران مجتمع فیروز و کانون معلولین توانا لمس شد.

سه) آقای محمد حسین حسین زاده، مدیر عامل بانک قرض الحسنه رسالت، رابطه خوبی با گروه ما دارد. در مدت زیادی که از آشنایی مان می گذرد، بسیار از ایشان آموخته ایم و دیدارهای زیادی داشته ایم. جدا از همکاری های راهبردی که برای هدف های مشترک مان داریم، یک نکته خیلی در نگاه ایشان قابل درک است: "امید خیلی زیادی که به جوانهای فعال در این گروه دارند". با اینکه ایشان به دلیل مشغله های زیاد قاعدتا نباید وقت چندانی برای صرف کردن با ما داشته باشند، اما شاهد هستیم که هربار که فرصت دیداری فراهم می شود، چقدر زیاد برای ما وقت می گذارند و حتی پا می شوند و ساده و بی تکلف از بانک به جمع مان می آیند. سخت نیست فهمیدن اینکه به عنوان یکی از دغدغه مندان کشور، چقدر امید دارند که ما بتوانیم در تحقق همین هدف های تعریف شده برای ترویج کسب و کارهای اجتماعی در ایران، موفق باشیم.

چهار) مثالها زیاد است...دغدغه اصلی من این است که بتوانیم خوب متوجه این انتظارات و امید ها باشیم. بار مسئولیت حقیقتا بسیار سنگین است و ما باید مراقب باشیم صرف اینکه فکر کنیم با مفاهیم زیبا و خیرخواهانه ای سر و کار داریم، به معنی تمام شدن وظیفه مان نیست. ...

کار سختی است...باید بتوانیم در عمل، تغییرات مثبت ماندگاری ایجاد کنیم و حواسمان باشد خدای نکرده، کارآفرینی اجتماعی هم برای ما نشود یک سرگرمی، هرچند که روکش و لباسی ارزشی و نیک نام داشته باشد...ایران ما چشم انتظار امثال ماست...کارِ روی زمین مانده زیاد است و وظیفه ما که آگاه تریم و توانمندتر، سنگین تر...ان شا الله که پایان کار، شرمنده نمانیم.